Eén groot spektakel

Licht uit, spot aan! Ik zie nog de gele vlekken als ik mijn ogen sluit.
Vorige week had ik samen met mijn klas de “Wiederaufnahme” van de opvoering van afgelopen juni. Bij een heropvoering moet je echter niet denken aan een identieke herhaling van de zomershow. Door zo'n voorstelling een paar maanden later te herhalen, zijn veranderingen niet te voorkomen. Zo zijn er aan het eind van het eerste schooljaar vier studenten met de opleiding gestopt en drie nieuwelingen hiervoor in de plaats gekomen. Maar door het concept van twee choreografieën kan de “mannelijke nieuweling” niet als invaller van de vrouwelijke ex-student fungeren. Hierdoor hadden wij te maken met zogeheten “gaten” in de muziek en formaties (rekenmomentje: -4 personen van vorig jaar, +2 (of3) nieuwe studenten = niet gelijk aan elkaar!). Twee van de vier choreografen waren een week voor de voorstelling gekomen om de choreografie aan de nieuwe groep aan te passen en de puntjes op de “i” te zetten. Een choreograaf schrapte radicaal één van de drie secties en creëerde een nieuwe hiervoor in de plaats.
Ook de choreografie zelf voelt niet hetzelfde om uit te voeren als het nog “fris” in het lichaam zit of veelvuldig is herhaald. Omdat je meer mogelijkheid hebt om de bewegingen te verfijnen, vind ik het prettig om een voorstelling te herhalen.
Tevens voerden wij ditmaal de voorstelling in een ander theater op. Een ander formaat podium, andere toestand backstage en een ander publiek. Ik hoefde bovendien alleen mijn o zo vertrouwde, steile helling af te glijden om het theater vanaf mijn huis te bereiken. De spoedverkledingen kon ik bijna thuis uitvoeren.
Ondanks alle veranderingen was het feest om weer op het toneel te staan. Twee avonden een volle zaal: een groot spektakel.

Na een dag rust en twee dagen les had ik op dinsdag de eer om met mijn oom naar de opera te gaan. Door de aanwezigheid van het mooie Opernhaus hier in Zürich wilde ik graag een keer een opera bezoeken. Behalve de danswereld denk ik dat het ook goed is om je van de wereld van de andere kunstdisciplines bewust te zijn (zeker omdat er in opera's ook vaak dans voorkomt). En waar kan dat nou beter dan in een gebouw als deze met Cecilia Bartoli in de hoofdrol? Dit was wederom een groot spektakel.

Ook donderdag was ik in het theater te vinden. Deze keer een kleinschalige dansvoorstelling van een choreograaf die volgend semester naar mijn opleiding komt.
Hij had een voorstelling met slechts vier dansers in elkaar gezet. Sommige scènes vielen beter bij mij in de smaak dan andere, maar de kwaliteit van de beweging sprak mij erg aan: mooie aaneenschakeling van bewegingen met verrassende elementen.

En ook gister heb ik enkele uren in het theater gespendeerd. Mijn dag begon om acht uur in de trein naar Fribourg. Hier vond de Forum Tanz plaats. Dit was een bijeenkomst van mensen die actief zijn in de danswereld in Zwitserland en de danscultuur willen verbeteren. In 2006 was er een concept geschreven onder de naam “Projekt Tanz”. Tijdens de bijeenkomst keek men terug op de vorderingen 10 jaar na Projekt Tanz en sprak men over hun visie van dans in 2030. Ook wij als Bachelor waren hiervoor uitgenodigd.
Ik vond het erg interessant om deze politiek-culturele conversaties in Zwitserland te horen. Over horen gesproken... Fribourg/Freiburg is zowel een Frans- als Duitstalige stad, waardoor iedereen in zijn/haar eigen taal mocht spreken en op de vorige spreker mocht antwoorden. Degenen die slechts één van de twee talen konden verstaan, hadden een headset waarin een tolk Frans sprak als de spreker Duitstalig was en naar het Duits vertaalde voor de Franssprekende. Ik had ook zo'n koptelefoon gekregen (mij eerst niet beseffende waarvoor dit was) en heb met bewondering geluisterd hoe snel de tolk van taal kon wisselen.
Aansluitend op deze bespreking werd de Schweizer Tanzpreis uitgereikt. Twee dansen werden opgevoerd – waaronder een duet van twee klasgenoten-, veel filmpjes van de winnaars werden getoond en dankpraatjes in alle Zwitserse talen werden gevoerd (voor het eerst heb ik Reto-Romaans gehoord!).
Hoewel ik met voldoening naar deze gesprekken heb geluisterd, was ik erg blij toen ik even niét meer stil hoefde te zitten.
En ja, ik moet het weer noemen: het was een groot spektakel!

Volgende week beginnen we aan de nieuwe voorstelling. Als afbeelding heb ik een folder met informatie hierover bijgevoegd. Op naar het volgende spektakel!