Verschil moet er zijn

Omdat Zwitserland en Nederland allebei westerse landen zijn, zal het je niet verwonderen dat het me niet veel moeite heeft gekost om in dit land te wennen. Toch verschilt het bergenland op enkele gebieden van het koude kikkerlandje. Deze blog wil ik aan deze ondervindingen wijden.

Dat beide landen een ander landschap hebben, zal waarschijnlijk geen nieuws voor je zijn. Nederland is plat, ligt aan zee en is daardoor erg windachtig. Zwitserland is daarentegen bekend om haar bergen en wordt omringd door landen. Ook lijkt het hier niet alsof je altijd last hebt van tegenwind op de fiets. En over fietsen gesproken...

Zwitserland is niet, zoals Nederland, een fietsland. De wegen zijn er bijvoorbeeld niet op gemaakt, waardoor je als fietser altijd tussen de auto's of voetgangers rijdt. Hoewel ik dan geen last van de tegenwind heb, heeft mijn Nederlandse Batavus af en toe moeite met de steile paden.
Aan de andere kant is mijn fiets heel veilig hier. In de gemiddelde Nederlandse stad is de kans groot dat je fiets wordt meegenomen. Hier is dat niet het geval. Toen ik aan het begin van het jaar mijn fiets een nacht in het rek van de hogeschool wilde laten staan (open en bloot naast de reguliere weg), ging ik naar de receptie om te vragen of dit wel verstandig was. De vrouw vroeg verbaasd waarom dit niet zou kunnen en gaf mij tot slot de tip wel mijn fiets op slot te zetten (terwijl mijn fiets natuurlijk al lang van twee sloten was voorzien).

Vertragingen komen nauwelijks voor, auto's stoppen echt bij zebrapaden en tijdens de verkeersinformatie op de radio zijn vaak geen meldingen.

Een gemiddelde werkdag voor een Zwitser begint vaak vroeger en eindigt later. De middagpauze duurt daarentegen ook langer, om uitgebreid te kunnen lunchen. Het is hier normaal om 's middags warm te eten. Sterker nog, het is gebruikelijk om 's middags uit eten te gaan. Omdat Zwisterland, en met name Zürich, een duur land is, is het relatief goedkoop om uit eten te gaan.
Natuurlijk beschik ik als student niet over de mogelijkheid om elke middag een restaurant te bezoeken. De Zürichse hogeschool bevat echter wel een Mensa, waar dagelijks drie lekkere en betaalbare maaltijden worden aangeboden.

Ook het eten in de supermarkt is niet hetzelfde als bij de Albert Heijn. Het brood wordt hier niet gesneden (de winkel beschikt ook niet over een broodsnijmachine), waardoor dit altijd zelf gedaan moet worden. (een klus die mij inmiddels gestolen kan worden) Iemand vertelde mij dat er minder E-nummers in het Zwitserse brood gestopt worden dan in Nederlands brood, waardoor het gezonder is maar minder lang vers blijft.
Hoewel Nutella een van de enige producten is die in Zwitserland goedkoper te verkrijgen is dan in Nederland, is het assortiment voor broodbeleg hier minder uitvoerig. Natuurlijk zijn de typisch Nederlandse hagelslag, vlokken en muisjes hier niet te koop. Maar ook de hartige Johmasalades (en dergelijke) voor op brood zijn hier onbekend.

Ze betalen hier met Zwitserse Franken in plaats van Euro's, een vuilniszak kost ongeveer 2 euro (/frank) per stuk en elk televisieprogramma wordt nagesynchroniseerd.

Een ander groot verschil met Nederland is natuurlijk de taal. Er zijn in Zwitserland vier officiële talen: Duits, Frans, Italiaans en Reto-Romaans. In Zürich is Duits de voertaal, Zwitserduits om precies te zijn. Vergis je niet: Zwitserduits lijkt niet op Hoogduits. Het is een dialect die je na een paar jaar (hoog)Duits op een Nederlandse middelbare school niet verstaat. Gelukkig is Hoogduits de eerste taal die men op de Zwitserse school leert, waardoor iedereen dit (als je het vraagt) net zo graag met je spreekt.
Daarentegen is Engels een minder populaire taal. Op elke supermarktverpakking zal je alles eerst in het Duits, dan Frans en tot slot in het Italiaans vertaald zien staan.
Laatst werd mij verteld dat er in de Hoogduitse en Zwitserduitse “taal” nuanceverschillen zitten. Zo blijkt “tschüss” in het Hoogduits zowel formeel als informeel gebruikt te worden, terwijl dit in Zürich louter informeel blijkt gebruikt te worden. Nu krijg ik toch het idee dat ik al die maanden “toedeledoki” tegen de kassajuffrouw heb gezegd...