Een (on)frisse start

Je weet dat het eens die dag zal zijn, maar pas als die dag is aangebroken besef je hoe snel het is gegaan: de laatste dag van het studiejaar. De voorstellingen in juni zijn goed gegaan. Twee avonden voor volle zalen gestaan. De laatste repetities waren intens: dagen tot tien uur in het theater en boven de dertig graden. De sfeer die daarbij komt kijken is geweldig, iets wat alleen artiesten kennen. Optreden is toch wel het allerleukst wat er bestaat!

Intussen is ook de zomer voorbij en zit ik als vanouds een nieuwe blog te tikken. Alsof ik nooit weg ben geweest. Mijn spullen verwelkomden me zoals ik ze drie maanden eerder had achtergelaten, ik geniet nog evenveel van de dagen vol dans en de klim naar mijn huis is (helaas) nog even steil. Toch zijn er ook een paar dingen veranderd. De opleiding telt plots het dubbel aantal leerlingen, als gevolg van een nieuw eerste jaar. Ook deze studenten komen uit alle hoeken van de wereld. Hoewel de “speciale behandeling” die wij als pioniers van de opleiding kregen uniek was, is het ook leuk om nieuwe collega's erbij te hebben. Maar ook mijn klas is veranderd: vorig jaar zijn er vijf dansers afgevallen, dit jaar zijn hiervoor drie nieuwe studenten in de plaats gekomen. Hierdoor zijn wij nu een groep van negen meisjes en twee jongens.
Ook de media vond onze positie uniek, waardoor de opleiding op verschillende manieren in beeld werd gebracht. Zo is er een reportage door de ogen van een van mijn medestudenten gemaakt (http://derarbeitsmarkt.pageflow.io/150527_zhdk) en worden wij in danstijdschrift Tanz genoemd (zie foto).

Morgen is de officiële start van het nieuwe semester; een periode waarin we de voorgaande voorstelling weer opvoeren, voor het eerst met twee jaren op het podium zullen staan en er weer fris, maar zwetend tegenaan zullen gaan.