Stage

Ik kijk via de spiegel naar het achterhoofd van een collega achter mij en zie hoe haar haar kunstig in elkaar wordt geknutseld. Dan sluit ik mijn ogen om poeder te vermijden. Snel neem ik alle correcties van de afgelopen dagen door en dans ik alle pasjes alvast in mijn hoofd.
Over een uur is het zover, de eerste keer “on stage” met de première All we See bij mijn stageplek in Giessen. Ik zit bij de “Maske”, het kamertje in het theater waar vier visagisten de dansers opmaken voor de voorstelling. Voorheen moest ik dit altijd zelf doen, dus dit is een luxe behandeling en prettige ruimte om tot rust te komen voor de show.

Zeven weken geleden begon mijn stage bij dit dansgezelschap. Elke dag was weer een nieuw avontuur die ik maar al te graag aanging. Omdat alle dansers uit het gezelschap, ook de andere nieuwe, al sinds mei in Giessen waren had ik veel in te halen. Waaronder een hele show waarvan ik nu tweede bezetting ben, twee choreografieën van All we See en een operette waarin ook gedanst wordt.
Ik moet toegeven, na een tijdje had ik het gevoel dat mijn hoofd zou ontploffen van alle nieuwe danspassen…

Naast de nieuwe choreografieën waren er meer onbekende vlakken. Tijdens een bedrijfsuitje leerde ik de andere mensen van het theater en de stad kennen. Naast dansers, acteurs en musici zijn er meer mensen die het theater draaiende houden. Denk bijvoorbeeld aan de rekwisiteur, de technici en de mensen die voor de kostuums en make-up zorgen. Daarbij zijn er ook de mensen van de administratie en hogere functies van mensen die het geheel leiden.
Een deel van deze mensen ontmoette ik tijdens dit uitje, wat ook het moment was om meer van Giessen te zien. We liepen door de botanische tuin, kregen een rondleiding in een moskee (met heerlijke Turkse hapjes) en hadden de mogelijkheid een rondvaart op de rivier te maken.

Ook ben ik natuurlijk van huis veranderd nu ik dit jaar in Giessen vertoef. Ik woon in een typisch studentencomplex en deel de keuken en badkamer met een ander meisje. Zij was echter de afgelopen weken nog niet in Giessen, dus het zal gek worden als er straks iemand door “mijn huis” loopt :P .
Het is wel leuk om op deze manier wat van de Duitse bevolking te leren kennen, want zij zijn in de studio nauwelijks te vinden.

Na de première werden alle dansers naar voren geroepen voor een bloemetje en bedankje (zie foto). Daarna was er de mogelijkheid om wat te eten te halen en met alle betrokkenen een praatje te maken.
Thuis sta ik weer voor de spiegel en sluit mijn ogen om de laag make-up er weer af te halen. In mijn hoofd sta ik nog even op het toneel. Twee uur geleden was de première. En nu… even helemaal niks.